اثر آستانه ای نرخ رشد اقتصادی بر توسعه ی انرژی های تجدید پذیر در اثر تغییر قیمت انرژی: مطالعه ی کشورهای گروه d8

امروزه، انرژی به عنوان یکی از عوامل تولید، سهم بزرگی در رشد و توسعه کشورهای مختلف دارد. ضرورت استفاده از انرژی برای رشد و توسعه در کنار مسائلی همچون انتشار گازهای گلخانه ای، گرم شدن جهانی و کاهش ذخایر انرژی-های فسیلی از یک طرف و افزایش جمعیت و نیاز روز افزون به انرژی از طرف دیگر باعث شده است که کشورها به دنبال جایگزینی برای انرژی های فسیلی باشند. بهترین راهکاری که در پیش روی کشورها است، سرمایه گذاری و در نتیجه توسعه ی انرژی های تجدید پذیر می باشد. ولی توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر همواره مورد بی توجهی سیاست گذاران بخش انرژی واقع شده است، برای آنها دسترسی به مقادیر بحرانی به منظور توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر بسیار مهم است. برای این منظور با استفاده از روش رگرسیون آستانه ای برای داده های کشورهای عضو گروه d8 در دوره ی 2008-2000 درصدد یافتن رابطه ی غیر خطی اثر رشد اقتصادی بر توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر از کانال تغییر قیمت انرژی می باشیم. روش ptr این امکان را فراهم می نماید که بدون درنظر گرفتن فرم تابعی مشخص، مقدار آستانه به صورت درون زا تعیین شود. متغیرهای مدل عبارتند از: سهم سالانه انرژی های تجدیدپذیر از میزان استفاده از انرژی (متغیر وابسته)، رشد تولید ناخالص داخلی و شاخص قیمت انرژی برای مصرف کننده (متغیرهای مستقل).در این مدل متغیر تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخصی برای رشد اقتصادی، به عنوان متغیر آستانه ای به کار گرفته شده است. در این پژوهش مقدار آستانه ی بهینه، 6.85% بدست آمد و مشاهدات بر اساس مقدار آستانه به دو گروه کشورهای دارای رشد اقتصادی پایین (دارای رشد اقتصادی کمتر از 6.85%) و کشورهای دارای رشد اقتصادی بالا (دارای رشد اقتصادی بیشتر از 6.85%) تقسیم می شوند. یافته ها نشان می دهند که در رژیم های دارای رشد اقتصادی بالا، بین رشد اقتصادی و سهم انرژی های تجدیدپذیر رابطه ی مثبتی وجود دارد به این صورت که این کشورها در هنگام افزایش قیمت انرژی با جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر، از اثر منفی قیمت انرژی بر تولید ناخالص داخلی جلوگیری می نمایند و نیز ثروت ایجاد شده در نتیجه اجتناب از رابطه oil-gdpمنابع مالی لازم برای سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر را فراهم خواهد نمود. برعکس، در کشورهای دارای رشد اقتصادی پایین رابطه ی منفی بین رشد اقتصادی و سهم انرژی های تجدیدپذیر وجود دارد بدین مفهوم که با افزایش قیمت انرژی این کشورها قادر به افزایش سهم انرژی های تجدیدپذیر و اجتناب از رابطه ی oil-gdp نخواهند بود.